Dubbelbelastingverdragen in Spanje

Spanje is een land dat zich onderscheidt door zijn levendige cultuur, schilderachtige landschappen en een robuust fiscaal kader dat is ontworpen om zowel lokale als internationale economische participatie te stimuleren. Dubbelbelastingverdragen (DTA’s) zijn bilaterale overeenkomsten tussen twee landen met als doel bescherming te bieden tegen het risico van dubbele belastingheffing waarbij hetzelfde inkomen in beide landen belastbaar is.

Een dubbelbelastingverdrag (DTA) is in wezen een overeenkomst tussen Spanje en een ander land om dubbele belastingheffing te voorkomen voor belastingbetalers die inkomsten genereren in beide rechtsgebieden. Zonder dergelijke verdragen zou een individu of bedrijf dat inkomen verdient in het ene land en woonachtig is in een ander land, in beide landen belasting moeten betalen over hetzelfde inkomen. Dubbelbelastingverdragen zorgen ervoor dat inkomen dat buiten de staat van vestiging wordt verdiend, eenmaal wordt belast, wat een aanzienlijke verlichting kan betekenen voor grensoverschrijdende economische activiteiten.

Spanje is wereldwijd sterk vertegenwoordigd, waardoor het een strategisch centrum is voor internationaal zakendoen. Als onderdeel van zijn inspanningen om investeringen te stimuleren, heeft Spanje meer dan 90 dubbelbelastingverdragen gesloten met verschillende landen, waaronder landen in Europa, Noord- en Zuid-Amerika, Afrika en Azië.

Verschillende soorten inkomsten, zoals dividenden, royalty's, rente en vermogenswinsten vallen onder dubbelbelastingverdragen. Begrijpen hoe deze verdragen werken is cruciaal voor iedereen die er voordeel uit wil halen. Hier volgt een vereenvoudigde gids over wat dubbelbelastingverdragen zijn, hun toepassing, de soorten inkomsten die ze dekken en de landen waarmee Spanje overeenkomsten heeft.

Landen die momenteel een dubbelbelastingverdrag (DTA) met Spanje hebben

Het Spaanse netwerk van dubbelbelastingverdragen (DTA's) is uitgebreid, met overeenkomsten met landen over de hele wereld in regio's zoals Europa, Noord- en Zuid-Amerika, Afrika, Australië en vele andere. Deze uitgebreide lijst benadrukt de inzet van Spanje om een klimaat te scheppen voor internationale investeringen en de mobiliteit van werknemers.

Hoe dubbelbelastingverdragen worden toegepast

De toepassing van dubbelbelastingverdragen (DTA’s) hangt voornamelijk af van het bepalen van de fiscale verblijfplaats van een individu of een entiteit. Fiscale residentie bepaalt welk land het eerste recht heeft om belasting te heffen op het wereldwijde inkomen van een individu. In Spanje worden personen als fiscaal resident beschouwd als ze in een kalenderjaar meer dan 183 dagen op Spaans grondgebied doorbrengen of als het centrum van hun economische belangen in Spanje ligt. Bedrijven worden daarentegen geacht fiscaal inwoner te zijn als ze zijn opgericht naar Spaans recht of als hun centrale management en controle zich in Spanje bevinden.

Als het verblijf eenmaal is vastgesteld, kan het zijn dat belastingbetalers een certificaat van fiscale residentie moeten aanvragen bij de Spaanse belastingdienst (Agencia Tributaria) of bij de belastingdienst van hun woonland. Dit certificaat dient als formeel bewijs van de verblijfsstatus en is vereist om te kunnen profiteren van de voordelen van het dubbelbelastingverdrag (DTA).

Dubbelbelastingverdragen voorzien in het elimineren van dubbele belasting door middel van de vrijstellingsmethode of de verrekeningsmethode:

1. Vrijstellingsmethode: volgens deze benadering is inkomen dat belast wordt in het bronland vrijgesteld van belasting in het ingezeten land. Het vrijgestelde inkomen kan echter nog steeds van invloed zijn op het belastingtarief dat wordt toegepast op het resterende inkomen in het ingezeten land, een concept dat bekend staat als ‘vrijstelling met progressie’.
2. Kredietmethode: met de verrekeningsmethode kunnen belastingbetalers de in het bronland betaalde belasting verrekenen met de in het woonland verschuldigde belasting over hetzelfde inkomen. Deze methode zorgt ervoor dat belastingbetalers niet zwaarder worden belast op hun buitenlandse inkomen dan op hun binnenlandse inkomen.

Het is belangrijk om op te merken dat aftrekposten of kredieten niet hoger mogen zijn dan het bedrag dat in Spanje in rekening zou worden gebracht.

Soorten gedekt inkomen

Dubbelbelastingverdragen hebben meestal betrekking op verschillende soorten inkomsten en vermogenswinsten. Deze omvatten:

• Dividenden
• Royalty's
• Pensioenen
• Lijfrentes
• Interesses
• Vennootschapsbelasting.

Het is echter vermeldenswaard dat successierechten niet vaak onder deze overeenkomsten vallen vanwege de verschillen in belastingentiteiten (begunstigde vs. nalatenschap) tussen landen.

De Spaanse dubbelbelastingverdragen bevatten specifieke regels voor verschillende soorten inkomsten, zoals pensioenen, inkomsten uit vastgoed, dividenden, rente en vermogenswinst, en geven aan welk land het recht heeft om deze te belasten. Vaak krijgt het woonland de heffingsbevoegdheid, maar er zijn soms uitzonderingen, zoals overheidspensioenen die belast worden in het land van dienst (bronland). Om dubbele belastingheffing te vermijden, kunnen particulieren in hun woonland belastingvermindering aanvragen voor belastingen die ze in het bronland hebben betaald.

Laten we eens kijken naar de meest voorkomende:

• Inkomen uit vastgoed: inkomen uit vastgoed, inclusief huuropbrengsten en vermogenswinsten uit de verkoop van vastgoed, wordt belast in het land waar het vastgoed zich bevindt. Indien nodig kan belastingvermindering worden aangevraagd voor deze belastingen in het land waar u woont.
• Pensioenen: overheidspensioenen worden belast in het dienstverlenende land, terwijl particuliere pensioenen, inclusief staatspensioenen en bedrijfspensioenen, belast worden in het land van vestiging.
• Dividenden en rente: beide worden doorgaans alleen belast in het land van vestiging, hoewel het dubbelbelastingverdrag een beperkt belastingtarief op dividenden in het bronland kan toestaan, dat aftrekbaar is in het land van vestiging.
• Overige vermogenswinsten: andere activa dan vastgoed die in het woonland worden verkocht, worden daar belast.

Scenario's voor dubbele belasting in het echte leven

Om beter te begrijpen hoe sommige dubbelbelastingverdragen werken, bekijken we een paar veelvoorkomende scenario's met een EU-burger en een burger van het Verenigd Koninkrijk:

Voorbeeld 1: EU-burgers die in Spanje werken

Maria, een IT-consultant uit Duitsland, heeft een nieuwe baan geaccepteerd in Spanje:

De eerste zes maanden van haar contract pendelt ze, waarbij ze in Duitsland blijft wonen maar doordeweeks in Spanje werkt. In Maria's geval zijn haar inkomsten uit arbeid voornamelijk belastbaar in Spanje omdat het werk daar fysiek wordt gedaan. Maar omdat ze nog steeds wordt beschouwd als een inwoner van Duitsland, zou Duitsland ook het recht kunnen hebben om belasting te heffen op haar inkomen uit arbeid.

Onder het dubbelbelastingverdrag tussen Spanje en Duitsland zou Maria's inkomen onderworpen zijn aan de Spaanse belastingwetgeving voor de dagen dat ze daar werkt. Toch zou ze deze Spaanse belasting kunnen aftrekken van de Duitse belasting die ze verschuldigd is over hetzelfde inkomen, waardoor ze dubbele belastingheffing vermijdt. Dit veronderstelt dat Maria minder dan 183 dagen in Spanje verbleef in het fiscale jaar en nog steeds beschouwd wordt als een inwoner van Duitsland.

Als Maria besluit haar woonplaats naar Spanje te verplaatsen, wordt ze fiscaal inwoner van Spanje als ze meer dan 183 dagen in hetzelfde kalenderjaar op Spaans grondgebied verblijft. Haar wereldwijde inkomen wordt nu onderworpen aan de Spaanse belasting. Echter, als gevolg van het dubbelbelastingverdrag zou haar inkomen uit Duitsland (indien van toepassing) normaal gesproken worden belast in Duitsland, maar worden verrekend met haar Spaanse belasting om dubbele belastingheffing te voorkomen.

Voorbeeld 2: Britse burger die een pensioen ontvangt in Spanje

John, een gepensioneerde Britse overheidsfunctionaris, is naar Spanje verhuisd:

John ontvangt een overheidspensioen uit het Verenigd Koninkrijk. Omdat hij nu een inwoner van Spanje is, maar geen Spaans staatsburger, zou zijn pensioen volgens het dubbelbelastingverdrag tussen Spanje en het VK uitsluitend worden belast door het VK, zijn thuisland dat het pensioen betaalt. Zelfs als fiscaal inwoner van Spanje zal hij niet opnieuw worden belast op dit pensioen in Spanje.

Eventuele andere privé-pensioeninkomsten die John heeft uit ander werk zouden echter belast kunnen worden in Spanje, omdat hij daar woont. Het Verenigd Koninkrijk zou John een korting kunnen geven op de Spaanse belasting die hij heeft betaald over zijn pensioeninkomen dat niet van de overheid is, zodat hij niet twee keer belasting betaalt over hetzelfde inkomen.

Dit laat zien hoe dubbelbelastingverdragen belastingrechten tussen twee landen verdelen om ervoor te zorgen dat expats zoals Maria en gepensioneerden zoals John uiteindelijk niet twee keer worden belast op hetzelfde inkomen. Ze verduidelijken waar belastingen moeten worden betaald en hoe belastingbetalingen in het ene land kunnen worden verrekend met verplichtingen in een ander land.

De toepassing van dubbelbelastingverdragen is een genuanceerd proces dat een grondig begrip vereist van de specifieke voorwaarden die in elk verdrag worden beschreven. Voor particulieren en bedrijven die tussen Spanje en andere landen opereren, kan het effectief benutten van deze overeenkomsten een aanzienlijke impact hebben op belastingverplichtingen en de algehele financiële planning. Gezien de complexiteit van belastingwetten en dubbelbelastingverdrag-bepalingen is het vaak raadzaam om deskundig advies in te winnen om de fijne kneepjes van deze overeenkomsten te doorgronden en belastingverplichtingen te optimaliseren. Waarom neemt u niet de volgende stap om uw toekomst te plannen en contact op te nemen met een belastingadviseur in onze gids om u te helpen uw financiën te plannen voor Spanje?